Γιατί αγανακτείς αγαπητέ/ή μου; Τώρα σε έπιασε η πρεμούρα; Όταν διόριζαν το παιδί σου στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στην ΕΥΔΑΠ και δεν ξέρω γω που αλλού, έδειχνες την ίδια ευαισθησία και δε το θυμάμαι; Όταν προσέφερες και ακόμα προσφέρεις τα παχυλά φακελάκια στους γιατρούς χωρίς τσίπα, ώστε να παρακάμψεις τη σειρά, χτυπούσες καμιά κατσαρόλα; Όταν επί 37 χρόνια στήριζες με την ψήφο σου το σάπιο μεταπολιτευτικό σύστημα, για λόγους προσωπικού συμφέροντος, μήπως τότε πέρασε από το μυαλό σου ότι υποθηκεύεις το μέλλον των παιδιών σου; Όταν ως δημόσιος υπάλληλος (δεν εξετάζουμε τον τρόπο πρόσληψης τον οποίο θεωρούμε αυθαίρετα, αξιοκρατικό) δούλευες ή ακόμα δουλεύεις, κάτα μέσο όρο, το 1/3 του χρόνου που δουλεύει φυσιολογικά ένας οποιοσδήποτε άλλος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, παράγοντας το 1/5 (εδώ είμαι επιεικής) του αποτελέσματος που θα έπρεπε φυσιολογικά να παράγεις, απολαμβάνοντας ταυτοχρόνως ειδικά προνόμια, για να μη μιλήσω για εικονικά οδοιπορικά, λαδώματα, και άδειες από την αστερόεσσα, συγγνώμη, την ελληνική σημαία εννοώ, ένιωσες, έστω μια φορά, την ανάγκη να φτύσεις κατάμουτρα τον εαυτό σου; Εσύ, ο ελεύθερος επαγγελματίας, όταν κατάκλεβες το κράτος μη αποδίδοντας φπα και ασφαλιστικές εισφορές, για να μη μιλήσω για την τραγελαφική φορολογική δήλωση που τολμούσες, ρε παλιοκερατά, να συμπληρώνεις ανερυθρίαστα, ένιωσες ποτέ τη λαχτάρα να σταθείς μπροστά σε έναν καθρέφτη και να τον σπάσεις; Εσύ, ο φοιτητής, ο αριστερός του κώλου, που μου θες και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, (εδώ με συγχωρείς, αλλά θα γελάσω) που πήγαινες και τα έκανες όλα πουτάνα στο πανεπιστήμιο υπονομεύοντας κάθε καλή προσπάθεια προόδου, και απευθύνομαι σε σένα, γιατί τους άλλους δύο τους οικτίρω, μου θέλεις τώρα περισσότερη δημοκρατία; Εσύ πάλι, εσύ, που μου υψώνεις το άρθρο 120 του συντάγματος σε πανό, έχεις μπει ποτέ στον κόπο να διαβάσεις τα υπόλοιπα 119; Εσείς αγαπητέ μου κύριε Μπέη και Κύριε Κασσιμάτη, και με όλο το σεβασμό, τώρα μου θυμηθήκατε να επαναστατήσετε; Τώρα τι να σας κάνω; Δε γνωρίζατε που οδηγεί ο υπέρμετρος δανεισμός όταν στηρίζατε αναφανδόν το σύστημα όλα αυτά τα χρόνια; Τόσο ετεροχρονισμένο wistleblowing, πρώτη φορά βλέπω. Ειλικρινά, δε θέλω να είμαι ισοπεδωτικός και μηδενιστής, αλλά επειδή διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για τα κίνητρα των περισσοτέρων εκ των διαδηλωτών μετά από τις πρώτες ημέρες των κινητοποιήσεων, και επειδή ήμασταν ανέκαθεν μια βαθιά υποκριτική κοινωνία που ποτέ δεν κάνει την αυτοκριτική της, ένιωσα την ανάγκη να γράψω το παραπάνω κείμενο.
Στους λίγους, ελάχιστους διαδηλωτές, που κινητοποιούνται για τους σωστούς λόγους και όχι επειδή τους είπαν κότες οι Ισπανοί ή επειδή δε μπορούν πλέον να καπνίζουν 2 πακέτα τσιγάρα τη μέρα, έχω να προτείνω τα εξής:
Σταματάμε τις γενικότητες τύπου: Ψωμί, παιδεία, ελευθερία! (Δε θα μας πάρει κανείς στα σοβαρά.)
Διατηρούμε στάση μετριοπαθή, αλλά όχι δουλική. (Οι επαναστάσεις δε θέλουν κόπο, αλλά τρόπο)
Κατανοούμε σε βάθος το πρόβλημα, το οποίο είναι υπαρκτό!! (Όχι, λεφτά δεν υπάρχουν! Ποτέ δεν υπήρχαν! Διαβάστε κανέναν προϋπολογισμό! Έλεος!)
Αντιμετωπίζουμε αυστηρά ορθολογικά όλα τα δεδομένα. (Από την πλουτοκρατία ούτε με αμεσοχουντικές διαδικασίες δε τα παίρνεις Αλέκα μου τα φράγκα!)
Καταρτίζουμε, επιστημονικά τεκμηριωμένη αντιπρόταση, για κάθε πρόταση που απορρίπτουμε. (Δε θέλουμε μνημόνιο; Οποιαδήποτε άλλη πρόταση που να υπόκειται στους φυσικούς νόμους αυτού του σύμπαντος είναι αποδεκτή. Το σκέτο "όχι" στο μνημόνιο είναι για να μας κλαιν οι ρέγγες. Αντιλαμβάνεστε ότι χανόμαστε, ε
Προσωπικά είμαι κάθετα αντίθετος σε αποκρατικοποιήσεις μη αναπτυξιακού χαρακτήρα. (Στις περισσότερες δηλαδή)
Θεωρώ την απλή αναλογική ως τη μόνη προϋπόθεση για την επανεγκαθίδρυση της Δημοκρατίας. (Ενισχυμένες αναλογικές και μαλακίες, ξεχάστες τις!!)
Κατάργηση βουλευτικής ασυλίας και πανεπιστημιακού ασύλου (Να είμαστε δίκαιοι)
Κατάργηση της χρηματοδότησης των κομμάτων. (Η ασυδοσία έχει και τα όρια της)
Ένταξη της βουλευτικής θητείας στο σύστημα της διαδοχικής ασφάλισης.
Μείωση του ετήσιου προϋπολογισμού της βουλής στο ήμισυ για όσο διαρκεί η περικοπή μισθών και συντάξεων. (200000000 ευρώ ρε μάγκες, είναι πάρα πολλά!)
Ασφυκτική πίεση για δημιουργία συμμαχιών στην προβληματική ζώνη. (Οι αριθμοί δε βγαίνουν χωρίς ταυτόχρονη πολιτική ευρωπαϊκή λύση).
Διερεύνηση της αστικής ευθύνης των επίορκων. (Την ποινική ξεχάστε την πλεόν στη Δημοκρατία. Έχει και τα ελαττώματα της)
Στην καθημερινότητα μας:
Αναθεωρούμε την ιεραρχία των προτεραιοτήτων μας (Το σεξ παραμένει αξιωματικά πρώτο)
Δε δίνουμε φακελάκι σε καμία περίπτωση (Ή ελευθερία ή θάνατος)
Δε λαδώνουμε σε καμία περίπτωση (Το μπινελίκι θεωρείται αποδεκτή πρακτική)
Όταν δε μας κόβουν αποδείξεις, αρχίζουμε τα καντήλια
Δε φιλάμε κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο δημόσιο (προτιμάμε τη μετανάστευση)
Δεν παρκάρουμε στο πεζοδρόμιο (αν δε βρίσκουμε πάρκινγκ......ΔΕΝ ΠΑΡΚΑΡΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ)
Δεν δεχόμαστε ανασφάλιστη εργασία (προτιμάμε τη μετανάστευση ή το θάνατο από ασιτία)
Προτιμάμε ελληνικά προϊόντα (Αν τα ξένα είναι φθηνότερα έχω να προτείνω αυτό το Blog)
Επίσης έχω να προτείνω αυτό και αυτό το site, αν δεν υπάρχει σάλιο ή υπάρχει περισσευούμενο.
Δεν εντασσόμαστε σε συνδικαλιστικές ομάδες στο πανεπιστήμιο για σημειώσεις και θέματα sos. (Το σεξ με αντάλλαγμα σημειώσεις είναι πιο αξιοπρεπές)
Όταν μας απειλούν με όπλο, δίνουμε αυτό που μας ζητάνε (Αν δε το έχουμε πρόχειρο προσπαθούμε να το εμφανίσουμε με ταχυδαχτυλουργικά τρίκ)
Αποφεύγουμε το παρεμπόριο.(Ισχυροποιεί ουσιαστικά τις μεγάλες φίρμες)
Η ηλεκτρονική πειρατεία είναι , με μέτρο, ηθική, αλλά ακόμα παράνομη (Μέχρι και οι πατέντες των φαρμάκων λήγουν σε 5 χρόνια. Ποτέ δεν κατάλαβα πως μια ιδέα, δυνητικά, αποφέρει εισοδήματα και μετά θάνατον. Τι να πει ο κακομοίρης ο Tesla)
Ψηφίζουμε γνωρίζοντας τα παρακάτω:
Νομοτελειακά, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι σάπια μέχρι το μεδούλι, με ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Το ΚΚΕ τολμώ να πω ότι ξεπερνά σε φαντασία τον Άλμπερτ Άινσταϊν, καθώς διεκδικεί από το καπιταλιστικό σύστημα υλικά αγαθά που ο ίδιος ο κομμουνισμός σε εφαρμογή δε θα μπορούσε ποτέ να προσφέρει.
Νομοτελειακά ο ΛΑΟΣ, έχει τις καλύτερες ατάκες (ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν υπάρχει υποστηρικτική συγγραφική ομάδα)
Νομοτελειακά η Ντόρα δε θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός, οπότε, νομοτελειακά δε θα πεθάνει ποτέ ο πατέρας της.
Τον ΣΥΡΙΖΑ δε τον καταλαβαίνω πλέον. (Δε μπορώ άλλες θεωρίες συνομωσίας Αλέξη. Έχετε ξεπεράσει κι εμένα.)
Αυτά τα ολίγα είχα να πω.
Ίσως να μη τα πούμε για αρκετό καιρό, ίσως και όχι. Το μέλλον θα δείξει. Προς το παρόν χαιρετώ.
αντιγραφή από
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου