Όταν τελείωσε η σχολική περιπέτεια και η βάσανος των πανελλαδικών, οι
περισσότεροι συμμαθητές μου ουδέποτε ασχολήθηκαν περαιτέρω με την
ιστορία και τα συναφή της θέματα. Ουδείς ψόγος, γιατί διαφορετικές οι
προτεραιότητες του κάθε ανθρώπου, ειδικά σε τέτοιες ηλικίες. Και
διαφορετικά τα ενδιαφέροντά του. Επειδή, λοιπόν, ο Θωμάς Μαύρος είχε
κρεμάσει τα παπούτσια, άρχισα να μελετάω ιστορία. Στην αρχή από
συνοπτικά συγγράματα. Αργότερα από πιο σύνθετα ιστορικά έργα, και τέλος
από τη μόνη πηγή που μπορεί κανείς να σχηματίσει άποψη. Από τις
πρωτότυπες πηγές. Διαπίστωσα λοιπόν, όπως και τόσοι άλλοι πριν από μένα,
ότι άλλο αυτά που μας ψευτομαθαίνανε στα σχολειά, κι άλλο η
πραγματικότητα. Χώρια που η λογοτεχνία την οποία επίσης δε μας διδάσκανε
σωστά στο σχολείο, επιβεβαίωνε τις υποψίες μου.
Οι πιο πολύ πιστεύουν, π.χ., ότι η επανάσταση του 1821 ξεκίνησε έτσι
ξαφνικά, από μια χούφτα τρελλούς αρματωλούς που κάθονταν σε μια ραχούλα
και τους την έδωσε επειδή ο Σουλτάνος ήταν τύρρανος και τους τσαλαπάτησε
το εθνικό φιλότιμο. Ρε παιδιά δεν κάνουμε μια επανάσταση να τελειώνουμε
με δαύτονε; Και πότε να την ορίσουμε καπετάνιο; Του Βαγγελισμού στις
25! Άλλοι πιστεύουν επίσης ότι λ.χ. ο Ρήγας, εκτός απ’ το πιο δυνατό
χαρτί στην τράπουλα, ήταν κι ένας τύπος από τη Θεσσαλία που έγραφε
ποιήματα και Θούρια κάπου στη Βιέννη. Κι επειδή δεν αρέσανε στους
Αυστριακούς τον πνίξανε στο Δούναβη. Και η ιστορία του σχολειού
πεταγότανε σαν αητόπουλο από τα Δεβενάκια, στο Μανιάκι. Τσιμουδιά για τα
ενδιάμεσα.
Το ίδιο γινότανε και με την αρχαία Ιστορία. Όλοι θαυμάζουνε το
Λεωνίδα και θέλουνε να γίνουν σαν κι αυτόν επειδή έπεσε τοις κείνων
ρήμασι. Δεν αναρωτήθηκε ποτέ κανείς ότι ναι μεν οι Σπαρτιάτες έπεσαν
αλλά οι Πέρσες πέρασαν. Ποιος ήταν ο στρατηγικός στόχος της εκούσιας
θυσίας. Η αναπτέρωση του ηθικού; Παραμύθια. Χρόνο ήθελαν να κερδίσουν οι
άνθρωποι για να δουν πως θα συνασπισθούν με τους υπόλοιπους για να
αντιμετωπίσουν τον υπέρτερο εχθρό. Όσο για το ελληνικό πνεύμα
αντίστασης, αποσιωπάται το γεγονός ότι η μισή Ελλάδα είχε μηδίσει και
ότι απέναντι από τους Αθηναίους στις Πλαταιές ήταν Θηβαίοι. Και πως οι
εθνικά υπερήφανοι Σπαρτιάτες έκλεισαν τη διαβόητη Ανταλκίδειο Ειρήνη,
150 χρόνια αργότερα;
Και βέβαια, με τα μέτρα της εποχής, οι ελληνικές πόλεις κράτη, ιδίως η
Αθήνα και η Σπάρτη, ήταν κράτη πανίσχυρα, οργανωμένα με βαθείς
εμπεδωμένους θεσμούς, με πολιτεύματα που λειτουργούσαν. Και με
οπλίτες-πολίτες που πολεμούσαν ακατάπαυστα. Όχι σαν τους δικούς μας τους
κουραμπιέδες.
Τέλος αν ρωτήσετε ένα μέσο Έλληνα ποιος είναι ο Εφιάλτης θα σας
απαντήσει αυθόρμητα ο προδότης που πρόδωσε τους Σπαρτιάτες. Καμμία νύξη
για τον Εφιάλτη, τον μέντορα του Περικλή, ο οποίος επέφερε σημαντικές
βελτιώσεις στη λειτουργία της Αθηναϊκής πολιτείας. Ποιος είπατε ότι ήταν
ο αρχηγός των Θεσπιέων; Δεν σας ακούω. Μάνα δεν τους έκανε κι εκείνους;
Ή το δικό τους αίμα ήτανε λιγότερο ελληνικό;
Για να μην αναφερθούμε στην ιστορική περίοδο της Ρωμανίας γιατί εκεί θα χάσουμε τη μπάλλα (και την ανάρτηση!).
Φλυάρησα και πρέπει να καταλήξω. Η φολκλορική αντίληψη της
εθνικής μας Ιστορίας οδηγεί σε απλουστεύσεις οι οποίες δημιουργούν στο
συλλογικό υποσυνείδητο φανταστικές καταστάσεις. Θαρρεί, λοιπόν,
κάποιος ότι επειδή ο Λεωνίδας τάβαλε με τον Ξέρξη αφού ήτανε μάγκας και
επειδή είχε παλληκάρια σαν το Διηνέκη, θα φορέσει κι αυτός τα
φυσεκλίκια, θα πιάσει τ’ άρματα και θα κατατροπώσει ναούμε τους εχθρούς
της πατρίδος άμα λάχει. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να κάθεσαι να τρως
τις φάπες του κάθε Τούρκου, Γερμανού, Αμερικανού, Κινέζου ή εξωγήινου. Για
να μπορείς όμως να αρθρώσεις αντίσταση έναντι της επιβουλής
οποιουδήποτε εξωτερικού εχθρού, πρέπει να έχεις φροντίσει από πριν να
έχεις σοβαρή διοίκηση, σοβαρή παραγωγική διάρθρωση που θα σου
εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση του πολέμου σου και ανθρώπους έτοιμους να
πολεμήσουν, όχι στα λόγια, αλλά με έργα. Εκεί χρειάζεται η μελέτη της
Ιστορίας για να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη.
Όταν έχεις αφήσει να ληστεύουν την πατρίδα σου, που διατείνεσαι ότι
αγαπάς και λατρεύεις, τα διάφορα λαμόγια, οι οργανωμένες ληστρικές
μειοψηφίες, όταν ανέχεσαι να μολύνει ο συνάνθρωπός σου την ελληνική
φύση, όταν ανέχεσαι την οικοδομική αυθαιρεσία, όταν ανέχεσαι να
σκοτώνονται στην πατρίδα σου 1500 συμπολίτες σου από τροχαία, όταν
κάθεσαι σαν ηλίθιος και πληρώνεις 15 ευρά για να κάνεις μπάνιο στη
θάλασσα και να πιεις ένα κακοφτιαγμένο καφέ, όταν τρέχεις όπου ακούς
τζάμπα, όταν δε δηλώνεις στην εφορία τα απαιτούμενα και τα τρως στην
παραλιακή με τα μωρά, όταν πιστεύεις ότι όλοι σου χρωστάνε επειδής ο
Αριστοτέλης έδωκε τα φώτα στους Βησιγότθους κι ο Μιλτιάδης ναούμε έσωσε
το Δυτικό πολιτισμό, και οι ρουφιάνοι οι Εγγλέζοι μας βάλανε να
φαγωθούμε, για αυτό κι αυτοί πρέπει να σου στέλνουνε ΜΟΠ, πακέτα
Ντελόρ, επιδοτήσεις, κοινοτικά πλαίσια, ΕΣΠΑ, με συγχωρείς φιλαράκι αλλά
αργά ξύπνησε ο πατριωτισμός σου.
Εσύ φιλαράκι είσαι ο εχθρός της πατρίδας και όχι ο Σόιμπλε. Τόσα
χρόνια κρυβόσουνα στο πράσινο και στο γαλάζιο σκάφος. Σκαφάτος
μικροκοτζάμπασης.
Σε θυμάμαι με τη Βραδυνή το 70, με την Αυριανή το 80, με το Νίτρο το 90, με τον Επενδυτή το 2000.
Σε θυμάμαι στα αμφιθέατρα να ζητάς υπογραφή ψηφισμάτων για τη
Νικαράγουα και μετά να διορίζεσαι στο ΥΠΕΧΩΔΕ σύμβουλος του υπουργού.
Σε θυμάμαι να τρώς τα λεφτά των συγχωριανών σου στο συναιτερισμό. Κοινωνιστή μου!
Σε θυμάμαι στις εκκλησίες να κάνεις μεγάλους σταυρούς και να
προσεύχεσαι με κατάνυξη και κατόπιν να τρως το χωραφάκι του αδερφού σου
με κατεργαριές. Χριστιανέ μου εσύ!
Σε θυμάμαι που έπαιξες την προίκα της γυναίκα σου στο χρηματιστήριο
για να τα κονομήσεις. Και μετά ξαναψήφισες Σημίτη για να τα ξαναπάρεις
πίσω! Πανέξυπνε!
Σε θυμάμαι να κηρύττεις υπέρ του συνδικαλισμού και να τα «βρίσκεις» από πίσω τον εργοδότη. Λαοπλάνε εργατοπατέρα!
Σε θυμάμαι να ανεβαίνεις την κοινωνική ιεραρχία, κάνοντας τη
«διαφορά», πουλώντας μούρη στην Ελιά και στην Ψαρού. Επαρχιώτη
κοσμοπολίτη!
Σε θυμάμαι στο πανηγύρι του χωριού να σκορπάς τα ευρώ στα κλαρίνα, βασιλιά της χαρτούρας. Φαντασμένε!
Σε θυμάμαι που δεν πήγες στη σχολική γιορτή του παιδιού σου γιατί
είχες meeting με το Γενικό Διευθυντή για να πιάσεις τους στόχους για το
μπόνους. Καριερίστα!
Σε θυμάμαι να διπλοπαρκάρεις στη μέση του δρόμου και να κλείνεις την κυκλοφορία για να κάνεις τη δουλειά σου. Ατομιστή!
Σε θυμάμαι να φωνάζεις για αυτούς τους άπλυτους που βρωμίσανε τη χώρα
και να νοικιάζεις με το κεφάλι το δυαράκι στην Πατησίων. Υποκριτή!
Σε θυμάμαι να ωρύεσαι τη νύχτα των Ιμίων, εσύ που έβαλες βύσμα να υπρετήσεις στο Φρουραρχείο Αθηνών.Δειλέ!
Σε θυμάμαι Δεξιέ πατριώτη να πηγαίνεις στην Ανάσταση δώδεκα παρά δέκα
με τη λαμπάδα Μπούρμπερυς και να φεύγεις δώδεκα και πέντε σαν τον
κλέφτη να πας να περιδρομιάσεις μαγειρίτσα.
Σε θυμάμαι αριστερέ επαναστάτη Μεγάλη Παρασκευή να σουβλίζεις αρνί
για να τη σπάσεις στους πιστούς που είναι με την αντιδραστική Δεξιά και
τους φασίστες.
Σε θυμάμαι στο τμήμα private banking να κανονίζεις τις επενδύσεις σου
από τα κλεμμένα και τώρα σου φταίνε οι τοκογλύφοι τραπεζίτες.
Σε θυμάμαι να κάνεις επανάσταση αγοράζοντας τα αυτοκίνητα με το σήμα της ειρήνης.
Σε θυμάμαι με τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια στα χέρια να πηγαίνεις από
σπίτι σε σπίτι για να βγάλεις τον εκλεκτό σου και τώρα μου το παίζεις
Μπολιβάρ κατά του δικομματισμού που σε κορόιδευε.
Τώρα που το πάρτυ σου – το δικό σου πάρτυ – τελείωσε, την είδες
αντάρτης της πορδής, επειδής να πούμε με το Μνημόνιο και η Δανειακή
εκχωρούμε την εθνική κυριαρχία μας, το γύρισες το Ροζ. Και θυμήθηκες το
ΕΑΜ, τον Άρη και τους Κορυσχάδες, τον Κολοκοτρώνη και το Νικηταρά. Εσύ
φίλε το έφερες το Μνημόνιο κι εσύ υπέγραψες τη Δανειακή. Και την πρώτη
και τη δεύτερη. Τη δικιά σου υπογραφή έχουν από κάτω. Φαρδιά, πλατιά.
Άνευ όρων. Όχι επειδή τις προηγούμενες φορές ψήφισες ότι λεφτά υπάρχουν ή
ότι θα επανιδρυθεί το κράτος. Όχι επειδή σε κορόιδεψαν οι πολιτικοί σου
ηγέτες (που το κάνανε). Αλλά επειδή επί τόσα χρόνια εσύ και οι όμοιοί
σου τρώγατε τις σάρκες αυτού του τόπου αφήνοντάς τον γυμνό κι
ανυπεράσπιστο για να τα κονομήσετε. Και πας να τη σκαπουλάρεις πάλι,
σκαλίζοντας την Ιστορία όπως σε συμφέρει, μπας και σώσεις τα προνόμια.
Και μπορεί κα να τα καταφέρεις πάλι. Έχεις τρόπο!
Εσύ είσαι ο δικός μου ο εχθρός μαζί με τους πολιτικούς σου
προστάτες. Οποιουδήποτε χρώματος. Μη μου επικαλείσαι, λοιπόν, την
Ιστορία αυτού του τόπου της οποίας δε αξίζεις να είσαι ούτε υποσημείωση
παραρτήματος. Ούτε καν σχόλιο στο περιθώριο. Άστην ήσυχη.
Γι’ αυτό σας λέω. Μήπως να την καταργήσουμε την Ιστορία από τα σχολειά, μπας και συνέλθουμε;
Γιάννης φαίλτωρ
ΥΓ. Συγχωρήστε με για τη φλυαρία και για την «υπερβολική αυθαιρεσία» του τίτλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου